Laatste berichtje uit de Caribbean...

Lieve allemaal,

Aan alles komt een einde, dus helaas ook aan deze geweldige reis! Voor de laatste keer doe ik verslag van al onze belevenissen hier in de Caribbean.

De vorige keer eindigde ik op Puerto Rico. Toen wist ik nog niet wat voor geweldigs ons te wachten stond. We mochten ook nog door naar Bonaire en Curaçao! Donderdagochtend kregen we te horen dat we dezelfde avond naar Bonaire zouden vliegen. Het smsje met dat nieuws was al vroeg (half 6) ontvangen door Tess en ze wilde me eigenlijk toen al wakker maken om dit nieuws te vieren. Maar omdat ik nog zo lief lag te slapen, vond ze dat toch niet zo’n goed idee. Toen ik wakker werd zag ik ook dat smsje en dat dacht ik wel even aan Tess te gaan vertellen, maar die wist het natuurlijk al. Daarna dus onze boel weer gepakt en op naar het vliegveld. Wel een beetje aan de vroege kant, omdat we de huurauto moesten inleveren. Maar een middag bij de Macdonalds is ook wel uit te houden hoor. Beetje internetten en ijsjes eten, dan komen wij de middag wel door. Om 17.30 uur door de douane. Jullie kennen het inmiddels wel. Schoenen uit, fouilleren en tassen doorzoeken op bommen en granaten! Maar nu kan ik gelukkig zeggen dat dát de laatste keer was. Omdat het makkelijker was om ons direct vanaf Curaçao naar huis te laten vliegen, hoeven we niet meer over Amerika. We vliegen nu op 16 april rechtstreeks naar Schiphol om op donderdagochtend 17 april weer in de armen van onze geliefden te vallen. Maar goed, nu weer even verder waar ik gebleven was. Eenmaal door de douane zou het niet lang meer duren voor we konden boarden, maar het zat ons niet mee. We hadden zo’n 2 uur vertraging en kwamen dus pas rond 22.30 uur aan op Bonaire. Gelukkig stond er al een taxi op ons te wachten die ons naar het appartement bracht.

De volgende ochtend een beetje uitgeslapen, omdat we toch best moe waren van de reis. Wat later dan normaal begonnen we met de stranden. Maar helaas viel dat erg tegen en hebben we die dag geen goede stranden meer gevonden. ’s Avonds heerlijk gegeten bij Salsa, een gezellig restaurant aan de waterkant in Kralendijk. Nadat we hadden besloten Suuz te smsen (een vriendin van school die vaak op Bonaire komt) dat we lekker zaten te eten, kwam er een serveerster naar ons toe om te zeggen dat er telefoon voor ons was. Hing Suuz aan de lijn, geweldig! Na even met haar gekletst te hebben over Bonaire en de plaatsen waar we heen moesten, zijn we maar snel terug gegaan naar ons voorgerecht.

Op zaterdag hebben we met de aanwijzingen van Suuz een aantal stranden kunnen doen, maar voor een strandvakantie hoef je niet naar Bonaire, het is dan ook een echte duikbestemming. Prachtige blauwe vissen hebben we vanaf de waterkant kunnen bewonderen, maar voor de echte pracht en praal moet je onder water zijn. Klein Bonaire daarentegen heeft een prachtig strand. Daar zijn we heen gegaan met een watertaxi en dat hebben we geweten ook. Kletsnat kwamen we terug! Die dag hebben we ook nog genoten van een lekker Hollands patatje met mayonaise en pindasaus én een frikadel speciaal. Stom hoe je Nederlandse gewoonten kunt missen. Misschien dat het daarom wel zo lekker smaakte allemaal.

Zondag zouden we eigenlijk al naar Curaçao vliegen, maar omdat alle vluchten vol zaten, hebben we nog een nacht op Bonaire doorgebracht. Op maandagochtend vlogen we in een kwartier (ik denk één van mijn kortste vluchten) naar Curaçao. Daar aangekomen een auto gehuurd en op zoek gegaan naar de Bed and Breakfast waar we heen wilden. Helaas bleek dat ze middenin een verbouwing zaten en pas eind april weer open gingen. Uiteindelijk zijn we bij het Howard Johnson Hotel beland, wat in het centrum van Willemstad ligt. Ideaal om lopend de stad te kunnen verkennen en vlakbij de befaamde pondjesbrug. Een brug gebouwd op bootjes en raar om overheen te wandelen, omdat hij zo wiebelt. Toch hebben we er nog niet vaak overheen kunnen lopen, want door al de scheepvaart staat hij vaak open. Omdat het al vrij laat was, konden we niet meer beginnen met de stranden, dus zijn we inderdaad op verkenningstocht gegaan. ’s Avonds hebben we gegeten bij pleincafé Wilhelminaplein, waar het net leek of we ons in Utrecht op het terras waanden. Heel gezellig, maar ook wel raar om na zoveel maanden weer zoveel bekends te zien. We waren dan ook verrast hier een Albert Heijn te vinden en weer dingen als melk, hagelslag en Hollandse kaas te zien. Misschien wel goed, want dan is de overgang niet zo groot.

Na de halve AH leeg te hebben gekocht, zijn we op dinsdagochtend begonnen met stranden. We zijn naar Westpunt gereden en vanaf daar hebben we weer een aantal prachtige strandjes kunnen doen. De volgende dagen zijn we hier ook nog mee bezig geweest. Nu hebben we lekker een paar dagen vrij. En dat hebben we geweten, want na een dagje zonnen zitten we nu met verbrande billen. Die hadden namelijk nog niet zo vaak zon gekregen.

Zaterdagavond staat hier bekend als feestavond en dan vooral op Mambo Beach. Voor het stappen hebben we lekker even gesnackt en op het Wilhelminaplein een drankje genuttigd. Rond een uur of 11 naar Mambo Beach vertrokken, waar de feeststemming er al aardig in begon te komen. Tot een uurtje of drie lekker gedanst in de grootste openlucht discotheek van Curaçao! Helaas zijn we geen mooie mariniers tegengekomen, waar Bianca ons op had gewezen. Maar ondanks dat te moeten missen, hebben we toch een hele gezellige avond gehad hoor ;-).

Na een brakke dag gehad te hebben, gaan we vanavond maar weer een beetje op tijd naar bed. Morgen willen we onze tijd wel wat beter benutten en nog even volop genieten van dit prachtige en supergezellige eiland. Nog drie nachtjes en dan stappen we op het vliegtuig naar huis. Heel dubbel zullen we afscheid moeten nemen van de Caribbean. Gelukkig omdat we eindelijk onze vriendjes en familie weer kunnen zien, maar ook verdrietig omdat het zo’n geweldige reis was en we zoveel beleefd en meegemaakt hebben.

Het is maar goed dat ik van mijn lieve oom en tante al de verhalen die ik heb geschreven en de foto’s die erbij horen in een album gebundeld krijg. En dat zijn natuurlijk niet de enigen die ik wil bedanken. Vooral Bianca en Gerben wil ik heel erg bedanken voor de geweldige kans die ze ons geboden hebben. Pap en mam bedankt voor alle steun tijdens deze maanden. Ook Wilco natuurlijk, omdat je het zo lang hebt uitgehouden zonder mij. En iedereen bedankt die lieve en leuke berichtjes heeft achtergelaten. Op de momenten dat ik thuis miste, heeft me dat heel goed gedaan. Last but not least wil ik mijn twee reisgenoten bedanken. Suus, ik ben blij dat het weer een stuk beter met je gaat en zal de tijd samen nooit vergeten. En Tess, ja wat moet ik zeggen? Het is gewoon goed dat je gekomen bent! Bedankt meis voor al je gezelligheid, ochtendhumeuren en het samen eten van carpaccio en pasta.

Tot heel snel ziens!

Dikke kus van Ann.