Dolle boel op de Dominicaanse!

Lieve allemaal,

Vanuit de Dominicaanse Republiek weer even een update, want het is alweer bijna twee weken geleden! Sinds de vorige keer is er ook wel weer het een en ander gebeurd, dus ik heb veel te vertellen.

Het begon al op de zondagochtend toen we naar Providenciales moesten vliegen. De vlucht vertrok om 13.15 uur en wij hadden bedacht dat we dan wel om 11.45 uur op de luchthaven konden aankomen. Zo gezegd, zo gedaan. Maar wat we de vorige dag even gemist hadden, was een briefje op de deur van onze hotelkamer met de mededeling dat de klok van zaterdag op zondag een uur vooruit zou gaan. We waren namelijk de hele dag via de balkondeur naar binnen gegaan en hadden dat briefje helemaal niet gezien. En toen er de volgende ochtend om 11 uur (eigenlijk dus 12 uur) een paar schoonmaaksters voor de deur stonden die vroegen hoe laat we zouden vertrekken, ging er nog geen belletje rinkelen. Pas toen we in het vliegtuig zaten, werd ons duidelijk wat er aan de hand was. Een vlucht die een uur eerder vertrekt is wel een beetje erg vreemd natuurlijk. Maar ja we hebben dus lekker niet hoeven wachten dit keer! Met 20 minuten waren we weer op Provo en alles zat lekker mee, dachten we. Maar toen we onze was gingen doen, keerde het tij. Ineens kwam de mevrouw van de wasserette en vroeg: is die auto van jullie? Er is namelijk net iemand tegenaan gereden. Dus wij naar buiten en kijken wat de schade was. Het was niet heel ernstig, maar ja we moesten het natuurlijk wel melden bij het verhuurbedrijf. Dus wij daarheen en het meisje dat het gedaan had mee. Van de Avis moesten we echter een politierapport laten maken voor de verzekering. Maar omdat het meisje haar rijbewijs niet bij zich had, moesten wij eerst met haar mee om dat te gaan halen. Toen ze naar buiten kwam bleek ze echter helemaal geen rijbewijs te hebben, ze ging alleen haar zus halen. En die heeft toen tegen de politie gezegd dat zij had gereden. Naja, het maakte ons niet uit, want wij hadden het niet gedaan en we waren er toch voor verzekerd! Maar het hele geintje heeft ons wel ruim 2 uur gekost.

De volgende dag wilden voordat we gingen vliegen de post doen (we sturen altijd brochures en geheugenkaarten met foto’s op naar het bedrijf), maar ook dat ging niet zo soepel. Na twee keer langs de DHL en Fedex te zijn gereden, kwamen we erachter dat het een ‘public holiday’was en dat dus bijna alle winkels gesloten waren. Nou ja, wij dus maar weer terug naar het hotel en gewacht tot we naar het vliegveld konden. Op het vliegveld aangekomen wilden ze ons eerst niet inchecken, omdat we een enkele reis hadden geboekt naar de Dominicaanse Republiek. Je moet dan een bewijs hebben dat je vanaf daar weer verder vliegt. In ons geval naar Puerto Rico dus. We hadden wel een bevestigingsnummer, maar niet uitgeprint. Dus moesten we mee naar een heel klein kantoortje om het uit te printen. Toen we dat hadden, konden we eindelijk inchecken en door de douane.

Na een klein uurtje vliegen landden we in Puerto Plata. Hier hadden we erg naar uitgekeken, maar achteraf bleek het toch niet zo leuk te zijn als we hadden gedacht. Het begon al op de luchthaven met het huren van een auto. Omdat ik mijn creditcard al een paar keer eerder had gebruikt, stond er niet meer genoeg op voor een deposit. Gelukkig vonden we nog een verhuurbedrijf waar we een cash deposit konden doen. Toen dus op weg naar het hotel en dat vonden we gelukkig wel snel.

Op dinsdag hebben we een dag vrij genomen en zijn we naar Ocean World gegaan, omdat dit vlakbij Puerto Plata ligt. Dat was echt heel gaaf. We hebben shows gezien van zeeleeuwen, haaien, dolfijnen en papegaaien. Ook waren er tijgers en roggen en een nagebouwd rif waar je kon snorkelen. We zijn zelfs nog op de foto gegaan met de grootste zeeleeuw die ze hadden. Een zeer geslaagde dag dus! Maar de weg terug naar het hotel was weer wat minder. Het verkeer op de Dominicaanse Republiek is namelijk een regelrechte ramp. Alles rijdt door elkaar. Brommers, auto’s, paard en wagen, het maakt niet uit en regels daar hebben ze nog nooit van gehoord! En dan zijn er nog de straatkinderen die je autoruiten gaan wassen als je bij het stoplicht staat. Ook al zeg je nee, ze doen het toch. Een keer werd ik zo boos, dat ik wegreed en per ongeluk de spons nog op de ruit lag. Hij kwam hem daarna snel weer halen. Tessa kwam bijna niet meer bij van het lachen. Een complete chaos dus op de weg!

De volgende dag werd het toch wel weer tijd om te gaan werken, dus wij op weg naar onze eerste bestemming, Monte Cristi. Maar na een rit van zo’n anderhalf uur, kwamen we echt in een gat terecht. Dus toen hebben we maar even naar het kantoor gebeld en is besloten dat we alleen de toeristische gebieden hoeven te doen. Daarna dus weer terug gereden naar Playa Dorada, waar alle toeristen zitten. Vanaf daar aan het werk gegaan en er 2 nachten doorgebracht.

Op vrijdag zijn we verder gereden naar Cabarete, een andere toeristenplaats aan de noordkust van de DR. In het hotel waar we die nacht zaten, hebben we nog een Nederlandse jongen leren kennen die daar alleen op vakantie was. Heel gezellig en hij bleek ook nog uit Gouda te komen! De volgende ochtend weer op pad gegaan naar Las Terrenas, een plaatsje op het schiereiland Samaná, dat in het noordoosten van de DR ligt. Ja, we maken heel wat kilometers hier! In Las Terrenas zaten we in een heel leuk Aparthotel, Residencia del Paseo. Hier hebben we ook weer 2 nachtjes geslapen, voordat we verder gingen naar het zuiden van de DR.

Op maandag 17 maart wilden we naar Punta Cana rijden. Dit ligt in het zuidoosten van de DR, maar dat hebben we niet helemaal gered. Om 18.00 uur waren we namelijk nog niet door Santo Domingo, wat echt een mega stad is trouwens en heel chaotisch! We hebben toen maar besloten om naar Boca Chica te rijden, een toeristenplaatsje net buiten Santo Domingo. Rijden in het donker leek ons toch niet zo’n goed idee met al die vervelende mannen hier. Je wordt echt zo vaak nagefloten of gesist, dat je er echt gek van wordt. In Boca Chica belandden we in een prima hostel en hebben we heerlijk gegeten bij een Italiaan. Heerlijke carpaccio en pasta en natuurlijk brood met aïoli!

Toen we de volgende dag op weg waren om te gaan ontbijten, kwamen we erachter dat we een lekke band hadden. Wij balen dus, maar ja we zijn niet voor niks vrouwen en laten het lekker opknappen door een man! De jongen van het hostel wilde ons best helpen, dus dat was gewoon goed. Maar toen de band gemaakt was en hij weer op de auto moest, vond hij het ineens tijd dat ik het zelf leerde. Nou ok, ik ben ook de beroerdste niet, dus heb bijna helemaal zelf het wiel er weer op gezet. Daarna hebben we nog even op internet gezeten en ondertussen kwam de jongen van het hostel naar me toe en gaf me een briefje. Hij zei dat hij weg moest om wat dingen te doen en dat ik het maar moest lezen. Bleek het toch een liefdesverklaring te zijn! Ik wist niet wat me overkwam en duwde de brief snel in Tessa’s handen. Die heeft hem toen voorgelezen en achteraf hebben we er heel hard om gelachen. Daarna hebben we het strand van Boca Chica nog gedaan en toen weer op pad naar de volgende stranden. Maar omdat er niet meer zoveel toeristenplaatsen in het zuiden waren, zijn we toch maar doorgereden richting Punta Cana in het oosten. Aan het eind van middag kwamen we aan in El Cortecito (een wijk van Bavaro, een plaats ten noorden van Punta Cana), waar ze bij de Cortecito Inn gelukkig nog een kamer voor ons hadden. Verder was daar niet veel te beleven en ook waren er weinig mooie stranden. Vanochtend weer vertokken richting Santo Domingo en morgen vliegen we naar San Juan op Puerto Rico. Vanaf daar dus waarschijnlijk weer nieuwe avonturen!

Dikke kus van Ann.

Ps.: kijk ook eens op tessindecaribbean.waarbenjij.nu!